Wzorzec FCI nr 297
Rasa była oficjalnie uznana w 1843 r., a ostateczny wzorzec ustalono w 1976 r.
Data publikacji obowiązującego wzorca: 08.09.1988
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Użytkowanie: Pies owczarski.
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 – Psy pasterskie i zaganiające. Sekcja 1 – Psy pasterskie. Próby pracy wymagane.
Zachowanie – temperament:
Wytrzymały, zdolny do ciężkiej pracy pies owczarski, bardzo łatwy do układania. Bystry, ożywiony, szybko reagujący, inteligentny. Nie może być nerwowy ani agresywny.
Wygląd ogólny:
Harmonijny, o eleganckich liniach, łączy klasę, wdzięk i budowę dostatecznie mocną, aby zapewniała odpowiednią wytrzymałość. Niepożądana budowa ciężka lub subtelna i wiotka.
Głowa:
Czaszka: dość szeroka, guz potyliczny niewidoczny. Policzki wyraźne. Kufa zwęża się ku nosowi, jest dość krótka i mocna. Długość mózgoczaszki mniej więcej równa długości trzewioczaszki. Stop bardzo wyraźny. Nos czarny, z wyjątkiem psów czekoladowych i czerwonych, u których jest czekoladowy i błękitnych, u których jest łupkowoszary. Nozdrza szerokie.
Oczy: Szeroko rozstawione, owalne, średniej wielkości, brązowe, tylko u psów marmurkowych oczy mogą być całkowicie lub częściowo niebieskie. Wyraz łagodny, bystry i inteligentny.
Uszy: Średniej wielkości i twardości, szeroko osadzone, stojące lub częściowo załamane, ruchliwe.
Uzębienie: Szczęki i zęby mocne, komplet siekaczy styka się w zgryzie nożycowym.
Szyja:
Odpowiednio długa, mocna, dobrze umięśniona, lekko łukowato wygięta, grubsza u nasady.
Koniczyny przednie:
Oglądane z przodu równoległe, przy oglądaniu z boku śródręcza lekko nachylone. Kościec mocny, ale nie ciężki. Łopatki ustawione skośnie, łokcie przylegające do tułowia.
Tułów:
Dobrze umięśniony, żebra dobrze wysklepione, klatka piersiowa głęboka i dosyć szeroka, lędźwie dobrze umięśnione, słabizna głęboka, nie podkasana. Długość tułowia nieco większa od wysokości w kłębie.
Kończyny tylnie:
Dobrze umięśnione, zad łagodnie opada do nasady ogona. Uda długie, szerokie i mocno umięśnione, stawy kolanowe mocno kątowane, stawy skokowe dobrze kątowane i nisko umiejscowione. Śródstopia prostopadłe do podłoża i równoległe wobec siebie, gdy patrzeć na nie z tyłu.
Łapy:
Owalne, opuszki grube, mocne i sprężyste, palce zwarte i wysklepione. Pazury krótkie i mocne.
Ogon:
Dość długi, ostatnim kręgiem sięga przynajmniej stawu skokowego, nisko osadzony, bogato owłosiony, z końcem zakręconym do góry, stanowi ładne wykończenie sylwetki. Przy pobudzeniu może być wzniesiony, ale nigdy zakręcony nad grzbietem.
Wzrost:
Idealny wzrost to 53 cm dla psa, dla suki nieco mniej.
Okrywa włosa:
Sierść: Dwie odmiany: średniodługa i krótka. W każdym przypadku włos okrywowy gęsty, średniej twardości, podszerstek miękki i gęsty,dający ochronę przed niepogodą. Sierść średnio długa tworzy grzywę, portki i pióro na ogonie. Na głowie, uszach, przednich nogach (poza piórami) i tylnych poniżej stawu skokowego sierść krótka i gładka.
Umaszczenie: Dopuszczalne rozmaite umaszczenia, ale biel nie może przeważać.
Chody:
Swobodny, płynny i niezmordowany, skradający się, łapy podnoszone jak najniżej. Każdy krok ma świadczyć o zdolności do szybkiego ruchu.
Wady:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
Uwaga:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.